Nie, bo nie! – czyli dorośli jak dzieci i test papryki.

# Otwieracz umysłów, czyli mały case.

Jakiś czas temu, po sesji klientka uścisnęła moją dłoń i powiedziała: „Dziękuję, to było dla mnie wartościowe spotkanie. Jestem zaskoczona. Moja kuzynka, gdy usłyszała, że idę do coacha, wyśmiała mnie. Nabrałam wątpliwości, czy warto.”

Wyprostowałam się i zapytałam: „A ile razy twoja kuzynka była u coacha?”.

Klientka popatrzyła na mnie ze zdziwieniem: „No nigdy”.

Uśmiechnęłam się wtedy lekko, ale nie było mi do śmiechu.

Od wielu lat obserwuję, jak ludzie niszczą się słowem. Coaching, który odmienia życie wielu ludzi jest traktowany jak jakieś zło, fanaberia, czary. Mówić, że jestem coachem, czy nie mówić? W erze Internetu i szybkiej wymiany myśli, można łatwo przekraczać granice. Bo łatwo kogoś obrazić, bo łatwo mieć o czymś zdanie bez zdania. Zaczęłam zastanawiać się nad fenomenem takiej sytuacji. Przypomniałam sobie dialog z moim synem, który dziś ma cztery lata.

– „Kochanie zjedz paprykę. Zobacz jak pysznie wygląda, jest zdrowa, ma witaminy”.

– „Nie, nie chcę. Nie lubię.” – odpowiada

– „Ale dlaczego? Trzeba jeść warzywa i owoce. Może chociaż spróbujesz odrobinkę? Nigdy nie jadłeś papryki. „– powtarzam.

– „Nie lubię!” – krzyczy poirytowany.

Nigdy nie jadł, ale wie, że nie lubi. Jak to? Gdy mam przed sobą malucha, mogę wytłumaczyć to zachowanie jego wiekiem, złym humorem, może chwilowym kryzysem. Każda taka rozmowa jest dla mnie inspiracją do przemyśleń. Ale w przypadku dorosłych jest mi już trudniej zrozumieć zachowanie: „Nie, bo nie!”. Dlaczego tak łatwo jest nam dziś stwierdzać bez przetestowania?
Pozwolę sobie na małą zmianę perspektywy: – „Może idź na coaching, szkolenie, warsztat?!” – „Nie, nie chcę. Nie lubię! To bez sensu.”

Czasami nic nie wiemy o tej „papryce”. Nie wiemy jak smakuje. Nie wiemy, czy warto, ale i tak mówimy NIE. Mówimy NIE innym. Mówimy NIE sobie, przede wszystkim sobie. Jeśli nie testujemy, nie poznamy smaku „papryki”. Jeśli nie testujemy, nigdy nie dowiemy się, czy tak naprawdę to coś jest dla nas – czy nie, czy jest dobre, pożyteczne – czy nie, czy mamy na to ochotę – czy nie. Testując „papryki” poznajemy siebie.

Bo w testowaniu nie to jest sednem, że testujemy, tylko sednem jest poznanie: poznajemy swoje reakcje, swoje możliwości, swoje upodobania, swoje granice, siebie. Z osobami mówiącymi o coachingu też tak czasami jest. Nigdy nie był, ale wie, że nie lubi, że to bez sensu. Nigdy nie poczuł, ale wie, że to nie działa. Ach!

Często przychodzą do mnie osoby po czterdziestce i mówią: „Nie wiem kim jestem, co lubię, kim chcę być. Nie znalazłem swojego miejsca w świecie. Potrzebuję wsparcia.” Mam wtedy ochotę zapytać: A ile dróg przetestowałeś? Zapewne teraz pojawią się tu głosy: „Przecież w życiu zawodowym to nie jest tak łatwo testować. Robimy to, co nam każą. Często nie mamy wyboru.”.

A ja odpowiem dość przekornie: A ile razy testowałeś, że wiesz, że nie jest łatwo?

# Chwila dla Ciebie

Zostawiam Cię z tym pytaniem. Zatrzymaj się na chwilę. Zastanów się, co chcesz powiedzieć. Zachęcam Cię do krótkiej chwili refleksji:

• Jakie reakcje towarzyszą Ci częściej –  „dorosłe”, czy „dziecięce”?
• Jak często zdarza Ci się mówić o czymś, o czym nie masz pojęcia? Jak wyglądasz wtedy w oczach innych?
• Czy rozbudzasz w sobie naturalną ciekawość?

Bardzo długo byłam przekonana o tym, że wartością jest wzbudzanie ciekawości w ludziach. Że to moja misja. Mój syn pokazał mi, jak ważne jest wzbudzanie ciekawości w sobie i o sobie. To była lekcja mojego życia. Poznać siebie, poznać swoje potrzeby, oczekiwania, ograniczenia. Dziś przestałam pytać go: „Spróbujesz paprykę?”. Teraz pytam go: „Chcesz sprawdzić, jak smakuje kolor czerwony?” Zamykamy oczy i testujemy ten smak. Najlepszy smak czerwieni.

A ty jesteś ciekawy, jak smakuje coaching?

Jeśli nigdy nie spróbowałeś coachingu i nie wiesz, czy jest dla ciebie, zapisz się na testowanie.

Czy coaching jest dla Ciebie? Nie dowiesz się, jak nie spróbujesz! Zrób pierwszy krok i umów się na spotkanie!